Czy miłość człowieka i sztucznego tworu może się wydarzyć? Recenzja #Diabolika S. J. Kincaid

Witajcie po długiej przerwie. Wracam do was z kilkoma słowami o pewnej nowości od Moondrive. Zanim zacznę wam o niej opowiadać to ostrzegam, zmieniam styl moich tekstów. Myślę, że lepiej mi będzie pisać o książkach w ten sposób. Zatem, zaczynajmy.

Diabolika - S. J. Kincaid

Wydawnictwo Otwarte (Moondrive)

Data wydania: luty 2017

                                           Za książkę dziękuję Wydawnictwu Otwartemu :)

Czytając Diabolikę miałam wrażenie, że znam tą historię. Jednak tylko z początku tak mi się wydawało. Przypomina mi ona powieść Rachel Cohn - Beta i... mój własny wymysł. Serio! Aż się zdziwiłam bo nie słyszałam o S. J. Kincaid a w głowie stworzyła mi się podobna historia. Ale do rzeczy.

Diabolika to opowieść o bogatej dziewczynie, żyjącej w ogromnej galaktyce. Pewnego dnia otrzymuje od rodziców niezwykły prezent. Specjalnie dla niej zaprogramowaną sztuczną "przyjaciółkę", diabolikę. To wojowniczka, która ma za zadanie kochać tylko swoją panią i chronić ją za wszelką cenę. Dziewczyna ma na imię Sidonia a diabolika to Nemezis. I to o tej drugiej jest ta książka. Na skutek wydarzeń matka Donii( tak pieszczotliwie nazywa swoją panią Nemezis) jest zmuszona dokonać zamiany. Wysyła na niebezpieczną misję zamiast swej córki jej wojowniczkę. I zaczyna się jazda. Nemezis musi udawać Sidonię przy galaktycznej arystokracji i nie wydać się, kim jest gdyż diaboliki zostały zaklasyfikowane jako nielegalne. Zaczyna się walka. I szczerze, akcja gna na łeb na szyję.

Diabolika w moich odczuciach:

Ta książka jest bardzo osobliwa. Może i przypomina trochę inną opowieść od Moondrive ale przecież oni są, jak nazwa wykazuje, kosmiczni. Bardzo podoba mi się ukazanie całej galaktyki. Aż wyobraziłam sobie, że nade mną leci statek a w nim Nemezis. To było takie fajne.

Klimat powieści nasycony jest mrokiem, intrygami oraz uczuciami. Cudownie nakreślony cesarski dwór i obyczaje panujące na nim. 

Teraz rozpiszę się o Mordercy, pewnym osobliwym stworzeniu. On skradł moje serce. Jak ja kocham zwierzęta w książkach. On był taki kochany! Z chęcią bym go wymiziała gdyby mi Nemezis pozwoliła. Ich wzajemna relacja była cudowna. No i tak strasznie chciało mi się płakać...

Relacja Donia - Nemezis wydaje mi się taka sztuczna. Wręcz dziecinna. Jakby Sidonia dostała interaktywną lalkę. Wydawało mi się, że jej miłość do Nemezis jest wymuszona. Udawana. Bez emocji. Tak sztucznie. 

Relacja Nemezis - Donia jest inna. Jest cudowna i pełna poświęceń. To takie piękne uczucie choć Nem jest sztucznym człowiekiem. Jednak ma większe serce i potrafi bardziej kochać. Donia jest rozpieszczoną smarkulą w moich oczach. Nie zasługuje na tak cudowną osobę jaką jest Nemezis. Diabolika była w stanie zabijać dla niej, i to robiła i zginąć dla dziewczyny. Jej serce zostało tak brutalnie rozerwane. 

Relacja między Tyrusem a Nemezis jest ciekawa. Rozwojowa i nie nudna. Stopniowo rozwijające się uczucie. Tyrus udający przed bliskimi jest jednocześnie słodki ale i niebezpieczny. 

Moja opinia: 8/10

Jest jedną z najlepszych książek jakie czytałam. Od początku się wciągnęłam. To pozycja nie dla młodszych czytelników. Jest mroczna i brutalna. Jednak ma w sobie to coś. Polecam ją każdemu, kto lubi wyzwania i nienawidzi nudzić się przy książkach. 

Cudowna pozycja na każdą porę i genialny wstęp do trylogii. Nie mogę doczekać się drugiego tomu. Dzięki Moondrive. Dobra robota :)

Kilka zdjęć powieści:

Źródło: instagram: legendary_booklover

Dziękuję za uwagę i każdy komentarz :)